MÜRTEDE MEKTUP | ŞEYH MUHAMMED BİN ABDİL VEHHÂB RAHİMEHULLÂH

[Tevhîd Müdafaası]

English

بيان غلط من زعم أن من عبد الأوثان لا يكفر بعينه

Mürtede Mektup
-Putperestlerin Muayyen Olarak Tekfir Edilmeyeceğini Zannedenin Hatasının Açıklanması-¹

Şeyh'ul İslam Muhammed bin Abd'il Vehhâb Rahimehullâh

Şeyh Muhammed bin Abd'il Vehhâb'ın, Ahmed bin Abd'il Kerîm denilen (Ahsâ diye de bilinen) Hasâ beldesinden bir adama gönderdiği bir mektubu bulunmaktadır. Bu adam tevhidi biliyordu ve müşrikleri tekfir ediyordu. Sonradan Şeyh Takiyy'ud Dîn'in (İbnu Teymiyye'nin) kelamında bazı ibareler gördü, bu ibarelerden de Şeyh Rahimehullâh'ın kastetmediği bazı şeyler anladığı için bu hususta şüpheye düştü.

Şeyh Muhammed bin Abd'il Vehhâb Rahimehullâh bu mektupta şöyle dedi:

Rahmân ve Rahîm olan Allâh'ın adıyla.

Muhammed bin Abdilvehhâb'tan Ahmed bin Abd'il Kerîm'e,

Gönderilmiş elçilere selam olsun. Hamd, alemlerin Rabbi olan Allâh'a mahsustur.

Bundan sonra;

Mektubun ulaştı. Orada zikrettiğin meseleyi anlatıyor, bir müşkülün olduğundan bahsediyor ve onun izalesini istiyorsun. Sonra senden bir mektup daha geldi, Şeyh'in (İbnu Teymiyye'nin) kelâmına denk geldiğinden ve müşkülünü izale ettiğinden bahsetmişsin. Allâh'tan dileğimiz seni İslâm dinine iletmesidir.

Şeyh'in (İbnu Teymiyye'nin) kelâmı hangi meseleye delâlet ediyor? Şeyh'in kelâmı, Lât ve Uzzâ'ya ibadet edenlerden daha çok putlara ibadet eden, tıpkı Ebû Cehil'in sövdüğü gibi (hak olduğuna) şahit olduktan sonra Rasûl'ün dinine söven kimsenin muayyen olarak tekfir edilmeyeceğine mi delâlet ediyor?

Bilakis, bu ibâreler başkaları bir yana İbnu Feyrûz'un, Sâlih bin Abdillâh'ın ve onların benzerlerinin² İslâm dininden çıkaran açık bir küfür ile tekfir edileceği hakkında gayet sarih ve açıktır. Bu husus zikrettiğin İbn'ul Kayyim'in ve Şeyh'in -müşkülünü izale ettiğini söylediğin- sözlerinde; Yûsuf ve benzerlerinin kabirleri üzerindeki putlara tapanların, darlıklarda ve rahatlıkta onlara dua edenlerin, ikrar ettikten sonra Rasûl'ün dinine sövenlerin ve bunu (bu amellerin şirk olduğunu) ikrar ettikten sonra, putlara ibadeti din edinenlerin küfürleri hakkında açıktır.

Bu söylediğim sözlerde bir mücâzefe (demagoji, laf kalabalığı) yoktur. Bilakis, bu hususta onların aleyhine sen de şahitlik edersin! Lâkin Allâh bir kalbi kör ederse onun için bir çıkış yolu yoktur. Ancak ben senin hakkında Allâhu Teâlâ'nın şu kavlinden korkarım:

"Bu, onların önce iman edip sonra inkâr etmeleri, bu yüzden de kalplerine mühür vurulması sebebiyledir. Artık onlar anlamazlar." (el-Munâfikûn, 63/3)

Sana gelen bu şüphe aslında elindeki bir lokma etten ibarettir. Sen, müşriklerin diyarını terk ettiğin zaman, senin ve ailenin yiyeceğini kaybedeceğinden korkuyorsun. Böylece Allâh'ın rızkından şüphe ediyorsun. Bunun yanı sıra kötü arkadaşlar da âdetleri olduğu üzere seni yoldan çıkarttılar.

Sen, -Allâh'a sığınırız- derece derece düşüyorsun! Önce şüphe, ardından şirk beldesi(ne gitmek) ve onlara dostluk göstermek, arkalarında namaz kılmakla işe başlayıp, müşriklere yağcılık yaparak Müslümanlardan beri oldun. Sonra İbnu Gannâm ve başkalarının yanına savruldun ve onları -İbrâhîm'in milletinden teberri edip ikrah olmaksızın sırf korku ve müdara sebebiyle- müşriklere tabi olduğuna dair kendi aleyhine şahit kıldın. Allâhu Teâlâ'nın Ammâr bin Yâsir ve benzerleri hakkında buyruğu senin gözünden kaçmış:

"Herkim kalbi imanla dolu olduğu hâlde zorlanan kimse hariç, inandıktan sonra Allâh'ı inkâr ederse..."

Allâhu Teâlâ'nın şu kavline kadar:

"Bu, onların dünya hayatını sevip ahirete tercih etmelerindendir." (en-Nahl, 16/106-107)³

Allâh, ancak ikrah altında olup da kalbi imanla dolu olanları kalplerinin imanla dolu olması şartıyla istisna kılmıştır. İkrah akide üzerinden olmaz, aksine kavil ve fiil üzerinden olur. Burada açık bir şekilde ifade etmiştir ki herkim küfrü gerektiren bir şeyi söyler yahut işlerse, zikredilen şart ile ikrah altında kalan kişi dışında küfre girmiş olur. Bunun sebebi ise dünyayı seçmesidir, akide sebebiyle değildir.

Kendin hakkında bir düşün! Seni Ammâr Radiyallâhu Anh gibi ikrah altında tutup kılıca arzettiler mi yoksa etmediler mi? Bir düşün; bunun sebebi akidesinin değişmesinden mi yoksa dünyayı tercih etmesinden mi kaynaklanır?

Senin için tek bir mertebe kaldı ki o da senin, Nebî'lerin dinini İbnu Rafî'in sövdüğü gibi açıkça sövmen ve Aydarûs'a, Ebû Hadîde'ye ve benzerlerine ibadet etmeye geri dönmüş olmandır. Ancak işler, kalpleri çevirenin elindedir.

Sana nasihat edeceğim ilk şey, şu husus üzerinde düşünmendir: Üzerinde bulunduğunuz şirkin, Nebî Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in Mekke ehlini nehyetme sadedinde zuhur ettiği şirk midir? Yoksa Mekke ehlinin şirki başka bir şirk olup sizinkinden daha mı şiddetlidir? Yoksa sizin şirkiniz Mekke ehlinin şirkinden daha şiddetli midir?

Bu meseleye hâkim olduğunda ve yanınızdakilerin çoğunun, ayetleri ve öncekilerden ve sonrakilerden olan ilim ehlinin sözlerini işitmiş, bunu ikrar edip "Şahitlik ederim ki bu haktır ve biz bunu İbnu Abd'il Vehhâb'tan önce de biliyorduk" demiş, bütün bunlardan sonra da hak olduğuna şahitlik ettikleri şeye açıkça sövmüş ve şirkin ve tabilerinin güzel olduklarını ve şirk ehlinden uzaklaşmamak gerektiğini açıkça söylemiş bulunduklarını anladığında bir düşün; bu [müşkül] bir mesele midir yoksa bu ilim ehlinin riddet bablarında zikrettikleri apaçık riddet meselesi midir? Lakin şaşılacak şey senin zikrettiğin delillerdir, sanki bunlar, işitmeyen ve görmeyen birisiden gelmiştir.

Nebî Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in ve ondan sonrakilerin münafıkları tekfir etmeyi ve onları öldürmeyi terk etmeleri hakkındaki istidlaline gelince; akıl sahibi olan avam havas herkes bilir ki şayet onlar putlara ibadet etmek ve Rasûl Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in kendisiyle geldiği tevhide sövmek babından tek bir kelime veya tek bir fiil ortaya koymuş olsalardı, muhakkak ki en şiddetli şekilde öldürülürlerdi.

Eğer sen yanınızda bulunanların, Rasûl Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in dini olduğuna şahitlik ettiğin dine ittiba ettiklerini izhar ettiklerini, şirkten hem sözlü hem de fiili olarak teberri ettiklerini, yüz ifadelerine veya dil sürçmelerine yansıyan gizli düşüncelerden başka bir şey kalmadığını, geçmiş dinlerinden tövbe ettiklerini, tağutları öldürdüklerini, ibadet edilen evleri yıktıklarını iddia ediyorsan, bunu bana söyle.

Şayet sen Rasûlullâh Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in karşı çıktığı şirkin bundan daha büyük olduğunu iddia ediyorsan, yine bunu bana söyle.

Eğer sen, bir insan İslam'ı izhar ettikten sonra, putlara ibadet ettiğini izhar etse ve bunun dinin ta kendisi olduğunu iddia etse, nebîlerin dinine sövmeyi izhar ederek ve onu Ârız ehlinin⁴ dini olarak isimlendirirse, dini Allâh'a has kılan bir kimsenin öldürülmesine, yakılmasına ve malının helal olmasına dair fetva verse bile kafir olmadığını iddia ediyorsan işte bu senin meselendir ve bunu ikrar ettin. Nebî Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in zamanından günümüze kadar ümmetin, milletin ehlinden hiç kimseyi öldürmediklerini ve hiç kimseyi tekfir etmediklerini zikrettin.

Allâhu Teâlâ'nın şu kavlini hatırlamadın mı:

"Andolsun, eğer münafıklar ve kalplerinde bir hastalık bulunanlar (tuttukları yoldan) vazgeçmezlerse..." (el-Ahzâb, 33/60)

Allâhu Teâlâ'nın şu kavline kadar:

"Lanetlenmiş olarak, nerede bulunurlarsa yakalanır ve hem de öldürülürler." (el-Ahzâb, 33/61)⁵

Allâhu Teâlâ'nın şu kavlini hatırla:

"Diğer birtakım kimselerin de hem sizden emin olmak hem de kavimlerinden emin olmak istediklerini göreceksin. Bunlar fitneye (küfre) her döndürüldüklerinde ona atılırlar." (en-Nisâ, 4/91)

Allâhu Teâlâ'nın şu kavline kadar:

"Onları yakalayın ve öldürün." (en-Nisâ, 4/91) Ayetin sonuna kadar.⁶

Allâhu Teâlâ'nın nebîler hakkında batıl itikada sahip olanlarla alakalı kavlini hatırla:

"Size Müslüman olduktan sonra, hiç kafir olmayı emreder mi?" (Âl-i İmrân, 3/80)

Rasûlullâh Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'den sahih olarak rivayet edilen bir adamı beraberinde bir sancakla beraber babasının hanımıyla evlenen bir adamı öldürmeye ve malını almaya göndermesini hatırla! Bu iki şeyden hangisi daha büyüktür? Babanın hanımıyla evlenmek mi yoksa öğrendikten sonra nebîlerin dinine sövmek mi? Haberi getireni Allâhu Teâlâ yalanlayana kadar, Rasûlullâh Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in, zekâtı vermedikleri söylenince Benî Mustalik ile savaşmaya niyetlenmesini hatırla!

Rasûlullâh Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in bu ümmetin ibadete en düşkünleri, en çok çabalayanları (olan Hâricîler) hakkında şöyle dediğini hatırla:

"Eğer onlara ulaşırsam Âd'ın öldürüldüğü gibi onları öldürürüm. Siz onlara nerede rast gelirseniz öldürün! Çünkü bunları öldürmekte öldüren kişiye kıyamet gününde ecir vardır."⁷

Sıddık'ın ve ashabının zekâtı vermeyenlere karşı savaşmalarını ve onların çocuklarını esir almalarını ve mallarını ganimet almalarını hatırla!

Museylime'nin nübüvvetini ikrar sadedinde bir söz söylediklerinde Küfe mescidinin ehli hakkında sahabenin öldürülmeleri, küfürleri ve riddetleri hakkındaki icma etmelerini hatırla!

Ne var ki sahabe, tövbe ettikleri zaman onların tövbelerinin kabul edilip edilmeyeceği hakkında ihtilaf etmiştir. Bu mesele Buhârî'de ve şerhinde Kefalet kitabında geçmektedir.

Allâhu Teâlâ'nın,

"İman edip, salih amel işleyenlere daha önce tattıklarından dolayı bir günah yoktur." (el-Mâ'ide, 5/93)

Kavlini delil getirerek -Bedir ehlinden olmasına rağmen- içkinin seçkin kimseler için helal olduğunu zanneden kişi hakkında Ömer Radiyallâhu Anh, fetva istediğinde sahabenin icmasını hatırla!

Sahabe, bu kişilerin Abd'ul Kâdir hakkında sahip oldukları itikadın aynısını Alî hakkında sahip olan kimselerin küfürleri, riddetleri ve onlara karşı savaşılması hakkında icma etmiştir. Alî bin Ebî Tâlib Radiyallâhu Anh, onları diri diri yakmıştır. İbnu Abbâs ise ona yakma meselesinde muhalefet ederek onların kılıçla öldürülmeleri gerektiğini söyledi. Bu böyledir, hâlbuki bu kişiler ilk asırdandı ve ilmi sahabeden alan kimselerdi.

Tabiinden ve başkalarından ilim ehlinin Ca'd Bin Dirhem'in öldürülmesi hakkındaki icmasını hatırla!

İbn'ul Kayyım Rahimehullâh şöyle demiştir:

"Her sünnet sahibi, bu kurban için şükretti. Kardeşim, ne güzel bir kurbandı o!"⁸

Eğer biz âlimlerin, İslam iddiasında bulunmasına rağmen tekfir ettikleri, riddetine ve öldürülmesine dair fetva verdikleri kimseleri saymaya kalkarsak, söz uzardı. Ancak son vuku bulan olaylardan biri de Mısır'ın kralları Benî Ubeyd'in ve onların taifesinin vakıasıdır. Onlar kendilerinin Ehli Beyt'ten olduklarını iddia eder, cumayı kılar ve cemaatle namaz kılar, kadılar ve müftüler tayin ederlerdi. Âlimler onların küfürleri, riddetleri, onlarla savaşma, onların ülkesinin Dâr'ul Harp olması ve -ahalisi ikrah altında olsa ve onlara buğzetse bile- onlarla savaşmanın vacip olması hususunda icma etmişlerdir.

Riddet hakkında (Haccâvî'nin) İknâ'da ve (Mansûr el-Buhûtî'nin) şerhinde geçen sözlerini hatırla! Nasıl da sizin yanınızda mevcut olan birçok çeşit riddeti zikrettiler! Sonra Mansûr (el-Buhûtî) şöyle dedi: "Bu fırkalar sayesinde bela yayıldı ve tevhid ehlinin akidesinden birçok şeyi ifsat ettiler. Allâh'tan af ve âfiyet dileriz." Bu kelimesi kelimesine Mansûr'un lafzıdır.⁹

Mansûr daha sonra onlardan birisinin öldürülmesinden ve malının hükmünden bahsetti. Rasûlullâh Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in ashabı olan sahabe zamanından, Mansûr'un zamanına kadar, bu kimselerin muayyen olarak değil de sadece nevi olarak tekfir edildiğini söyleyen oldu mu?

^1- Er-Rasâil'uş Şahsiyye, 33. Mektup, sf. 216-225; ed-Durar'us Seniyye, 10/63-74; İbnu Gannâm, Ravdet'ul Efkâr, sf. 431-440.

^2- Burada zikredilen kişiler, ilme mensup olup tevhid davetine muhalif olan bazı kimselerdir.

^3- Allâhu Teâlâ şöyle buyurmaktadır:

"Herkim kalbi imanla dolu olduğu hâlde zorlanan kimse hariç, inandıktan sonra Allâh'ı inkâr ederse, kalbini küfre açarsa işte Allâh'ın gazabı bunlaradır. Onlar için büyük bir azap da vardır. Bu, onların dünya hayatını sevip ahirete tercih etmelerindendir." (en-Nahl, 16/106-107)

^4- Ârız, Dir'iyye ve Riyad'ı da içerisine alan Suudi Arabistan'da bulunan bir bölgenin ismidir.

^5- Allâhu Teâlâ şöyle buyurmaktadır:

"Andolsun, eğer münafıklar, kalplerinde bir hastalık bulunanlar ve Medine'de kötü haberler yayıp ortalığı karıştıranlar (tuttukları yoldan) vazgeçmezlerse, elbette seni onların üzerine gitmeye teşvik edeceğiz. Sonra çevrende az bir zamandan fazla kalamazlar. Lanetlenmiş olarak, nerede bulunurlarsa yakalanır ve hem de öldürülürler." (el-Ahzâb, 33/60-61)

^6- Allâhu Teâlâ şöyle buyurmaktadır:

"Diğer birtakım kimselerin de hem sizden emin olmak hem de kavimlerinden emin olmak istediklerini göreceksin. Bunlar fitneye (küfre) her döndürüldüklerinde ona atılırlar. Eğer bunlar sizden uzak durmazlar, sizinle barış içinde yaşamak istemezler, ellerini savaştan çekmezlerse, onları yakalayın ve onları nerede bulursanız öldürün. İşte bunlara karşı size apaçık bir yetki verdik." (en-Nisâ, 4/91)

^7- Benzer lafızlarla Buhârî, Hadis no: 3611, 7432; Muslim, Hadis no: 1064, 1066.

^8- İbn'ul Kayyim, el-Kâfiyet'uş Şâfiye [Nûniyye], Dâr'u Atâ'ât'il İlim, 1/62 no: 52. Konu ile alakalı beyitler şu şekildedir:

"Bu yüzden Ca'd'ı kurban etti, Hâlid el-Kasrî, kurbanların boğazlandığı günde.

Ca'd şöyle dediğinde, İbrâhîm asla Halîl'i değildir, Mûsa da konuşulan ve yakın olan değildir.

Her sünnet sahibi, bu kurban için şükretti. Kardeşim, ne güzel bir kurbandı o!"

^9- Buhûtî, Keşşâf'ul Kinâ, Vezârat'ul Adl, 14/233.